Op woensdag 20 oktober jl. is Ingrid van Kranen op 55 jarige leeftijd overleden. Ingrid was een bijzondere vrouw in Vught. Zij is bij velen bekend vanwege haar strijd voor rechten van mensen met een beperking en van transgenders. Dat deed zij op een haar kenmerkende volhardende en principiële wijze waarmee ze niet alleen in Vught maar ook in de rest van Nederland dat thema op de kaart zette. Landelijk was zij een van de ambassadeurs voor het VN verdrag voor Inclusie.
Zuid-Afrika
Ingrid had een bijzondere levensgeschiedenis: geboren in 1966 als man in een klein dorpje bij Bloemfontein (ZA) kreeg ze op 24 jarige leeftijd een ernstig motorongeluk en moest als gevolg daarvan haar beide ogen missen. Verloor vervolgens ook een vrouw en twee jonge dochters en werd dakloos in een land waarin in die tijd zeker nog weinig sociale voorzieningen waren. Leerde spelen op een panfluit (die in Vught bij haar thuis prominent in de kast stond) en kocht van haar laatste geld een ticket om naar Nederland te komen in 1993 waar haar vader oorspronkelijk vandaan kwam. Puur bij toeval kwam zij vanuit Vlissingen vervolgens in Vught terecht waar zij een kleine kamer kon huren. Toen ik haar onlangs vroeg wat haar in Vught het eerste opviel noemde zij de enorme hoeveelheid beton en steen omdat zij was opgegroeid in een landelijk dorpje “in de rimboe”.
Van kinds af aan had Ingrid al een sluimerend gevoel dat ze in een verkeerd lichaam was geboren. In 1997 startte zij de procedure om van geslacht te veranderen hetgeen toen in Nederland 10 jaar in beslag nam. Vanaf 2007 ging zij door het leven als Ingrid van Kranen. Bij de intieme vriendenkring die vorige week afscheid nam van Ingrid waren nog steeds vriendinnen uit die intensieve periode die Ingrid had leren kennen op de sportschool van Ouwerkerk waar zij ten tijde van de ombouw aan haar gezondheid werkte.
Sterke wil
Ingrid was een onverzettelijke vrouw met een sterke wil. Dat uitte zich ook in de sport die Ingrid vervolgens als blinde vrouw ging uitoefenen: discuswerpen. Na de wachttijd van zeven jaar die de internationale regels voorschrijven voor transgenders, kon zij meedoen als vrouw en bereikte zij de absolute wereldtop op diverse WK’s en de Paralympische Spelen in Rio. Nog steeds heeft zij een wereldrecord in haar klasse zo vertelde haar trotse trainster van de Paralympische ploeg die haar vanuit Breda in haar sportieve jaren had begeleid.
Drie jaar geleden bezocht Ingrid het WK Boogschieten dat toen in Den Bosch werd gehouden. En Ingrid zou Ingrid niet zijn geweest als ze daar ter plekke niet naar een stand was gelopen en daar zei dat zij dat ook wilde leren. Op haar afscheid waren 2 vrijwilligers van de Bossche handboog vereniging die haar de afgelopen 3 jaar inderdaad hebben geleerd om te boogschieten met speciale bogen die werken op lasertechniek.
Apple-iphone
Ingrid was min of meer getrouwd met haar Apple-iphone. Dat apparaat stelde haar naar eigen zeggen in staat om alles makkelijker te maken qua communicatie. Zij maakte deel uit van een internationale groep die nieuwe features voor blinden en slechtzienden mocht testen. Via een toetsenbordje verbonden met haar Iphone beantwoordde zij appjes en mailtjes sneller dan menig ziende persoon. Ook in Vught stak Ingrid haar mening over de verbetering van voorzieningen voor blinden en slechtzienden niet onder stoelen of banken. Daarvoor bezocht zij ook met enige regelmaat de open fractiebijeenkomsten van PvdA-GroenLinks.
Als gemeenteraadslid namens onze partij heb ik Ingrid in de periode 2018-2020 goed leren kennen. Zij stuurde mij minstens elke maand wel een mailtje of appje met een opmerking of een vraag of ik een en ander bij de gemeente onder de aandacht kon brengen. Zelf wist zij ook de weg te vinden naar medewerkers van de gemeente waarvoor ze vaak lastig was, maar die afgelopen weken bij haar afscheid ook aangaven veel van haar geleerd te hebben.
Zo inspireerde ze mij ook voor onze bijdrage aan de eerste Inclusie-agenda van de gemeente Vught die de raad in 2019 heeft aangenomen.
Discriminatie
Ingrid kreeg als blinde transgender vrouw ook met enige regelmaat in Vught te maken te discriminatie. Zij leed daar niet onder maar vond het uiteraard wel triest en trok daartegen ten strijde. Elke keer dat zij werd gediscrimineerd meldde zij dat bij Radar, het meldpunt van de gemeente. Ingrid was in de wolken toen de Anti-discriminatie motie die door PvdA-GroenLinks medio 2020 is opgesteld uiteindelijk met 1 stem verschil werd aangenomen. Als gevolg van die motie werd begin 2021 een bord met Artikel 1 van de grondwet prominent in de hal van ons gemeentekantoor onthuld en komt er binnenkort een vernieuwd en beter anti-discriminatie beleid op de agenda van de Gemeenteraad.
Landelijk heeft Ingrid veel betekenis gehad met haar strijd voor het behoud van het persoonsgebonden budget waarmee zij de hulp thuis kon regelen die ze nodig had. Maar ook met haar principiële rechtszaak tegen de vestiging van het Kruidvat in Vught. Zij stond er op om als blinde persoon in de winkel zelf haar shampoo of andere verzorgingsproducten uit te kiezen met begeleiding van winkelpersoneel. Zij wilde niet afgescheept worden met een boodschappenlijstje waarmee winkelpersoneel voor haar dan de spullen zou ophalen. Zij won die zaak met glans en heeft daardoor een landelijke standaard gezet in het serieus omgaan met het VN verdrag waarin de rechten van mensen met een beperking door Nederland ook zijn overgenomen.
Ziekte
Haar sterke wil en behoefte aan eigen regie heeft Ingrid ook getoond in de wijze waarop ze is omgegaan met het lot dat haar trof begin dit jaar: een ongeneeslijke vorm van kanker. De wijze waarop ze mij vroeg bij haar thuis te komen en toen vertelde over haar ziekte zal ik niet gauw vergeten. Het was Ingrid wel toevertrouwd om voor de nodige zaken haar hulptroepen in te schakelen en ik ben er dankbaar voor dat ik haar op een heel andere manier heb leren kennen in de laatste maanden van haar leven bij het regelen van praktische zaken.
Na enkele behandelingen nam Ingrid 4 maanden geleden het besluit om de behandeling te stoppen. In overleg met haar artsen heeft zij op een hele krachtige wijze afscheid kunnen nemen van haar leven te midden van enkele van haar vriendinnen en vrienden.
Namens onze partij geurde er een grote bos prachtige rode rozen op de tafel voor haar stoel waar ze de laatste week van haar leven ontzettend van heeft genoten zoals zij volgens haar zeggen ook van haar leven als mens met een beperking meer genoot en ervoer van de zintuigelijke wereld om haar heen dan menig ziende persoon.
Haar strijd voor transgenders en voor het serieus nemen van de rechten van mensen met een beperking zal met de inspiratie die zij gaf voortgezet worden.
Lucas Middelhoff (Raadslid 2018-2020)
