Het was een druk bezochte avond in de kantine van het gemeentekantoor. Er hadden veel mensen gereageerd op de uitnodiging van het gemeentebestuur om mee te denken over het sociaal beleid van Vught. De publieke tribune zat goed vol. Het panel was gevuld met allerlei instanties op het gebied van jeugd, cultuur, welzijn en sport. De gemeenteraadsleden – of beter: de voltallige commissie Samenleving zat er tegenover en luisterde vooral.
Het eerste deel van de avond werd besteed aan een weergave van de huidige situatie. Opvallend veel mensen waren op de hoogte van allerlei grote en kleine feiten zoals de verdeling van de subsidiegelden tussen de diverse groepen of het aantal mensen dat gebruik maakt van een uitkering. Het tweede deel van de avond werd gekeken naar de wenselijkheid om het huidige beleid aan te passen. Bij die bespreking kwam met name naar voren dat er weliswaar hier en daar het een en ander gemist wordt aan beleid maar dat het vooral in de uitvoering niet helemaal goed verloopt. Zo zijn er de kleine (en soms wat grotere) ergernissen als het gaat om de accommodaties, het niet of onvoldoende, onduidelijk of star reageren door de gemeente op vragen of bezwaren vanuit de instellingen. Ook komt naar voren dat de subsidieregelingen zo nu en dan wel heel erg strak gehanteerd worden. Al met al waren er niet zo heel veel ontevreden geluiden over het beleid op zich. Men maakte zich wat zorgen over de komst van de WMO en of ons beleid daar voldoende bij aansluit.
Toine en ik moesten helaas constateren dat de samenhang in het commentaar grotendeels ontbrak; veel organisaties gingen voor het eigen verhaal en zochten een oplossing voor de eigen problematiek. Een enkel moment kwam naar voren dat er ook gezamenlijk problemen opgepakt zouden kunnen worden. Gelukkig werd vanuit het publiek en panel ook aangegeven dat niet alles op het bordje van de gemeente geschoven kon worden. De gemeente kan en hoeft niet alle problemen op te lossen. Aan het eind van de avond hadden we het gevoel dat er wel met veel organisaties gesproken was maar dat er nog niet zoveel diepgang in de discussie was geweest.
Suzanne van Wiggen
